Studie, Casablanca & Ouled Merzoug

Er is veel gebeurd de afgelopen tijd, laat ik dus maar beginnen bij het begin. Een tijdje terug zijn we 

verhuisd naar ons nieuwe definitieve appartement. Het is echt heel relaxt om hier te wonen. We wonen een kwartiertje lopen van het NIMAR vandaan en we wonen vlakbij de Marjane. Daarnaast zitten we vlakbij de Nederlandse ambassade (het maakt eigenlijk niets uit maar toch is het altijd de moeite waard om te zeggen dat Nederland om de hoek zit).

Het is altijd wel een uitdaging om met de huisbaas te communiceren. Hij spreekt alleen Frans en vaak kunnen we er niks van bakken, het is dus altijd maar net de vraag wanneer hij komt als we afspreken. Gelukkig is alles wel goed geregeld dus we hebben weinig met onze huisbaas te maken.

De studie

De minor is heel erg interessant en leerzaam. Elke week moeten we een aantal artikelen lezen en daarover een stukje schrijven, daarnaast krijgen we gastcolleges en Marokkaans Arabisch. Ik had echt mijn twijfels of ik Marokkaans Arabisch wel goed kon leren, ik heb nu niet echt een heel groot talent voor talen. Maar het wordt zo goed gegeven dat het vrij makkelijk gaat! Ik ben ook erg benieuwd hoe het is als ik klaar ben.

Verder hebben we ook veel over Marokko en de politiek van Marokko geleerd. Het is heel erg interessant om te horen hoe het hier zit met democratie, het koningshuis en problemen zoals werkloosheid. Zo is het bijv. zo dat hier demonstraties meer werken als een sollicitatie voor werk bij de overheid. Mensen demonstreren en dan zorgt de overheid ervoor dat er nieuwe banen komen, hierdoor doen veel mensen werk dat eigenlijk nutteloos is. Een grappig voorbeeld komen we tegen als we naar de Marjane lopen. Vlakbij de supermarkt is een groot kruispunt met stoplichten. Voor dit kruispunt staat een agent die het verkeer regelt, eigenlijk dus iemand die zegt wanneer het stoplicht groen is.

Casablanca


We hebben in het weekend een dagtrip gemaakt naar Casablanca. Hier hebben we de Hassan II
Moskee bezocht. Dit is een moskee die gebouwd is door Hassan II en in 1993 is voltooid. Als je er bent ziet het er best wel oud uit, dit is toch best wel raar omdat het een super moderne moskee is (als voorbeeld: het dak kan open). Het was best indrukwekkend om zo'n grote moskee als deze te zien (de op twee na grootste ter wereld).

Casablanca is een stad van grote verschillen, hier zie je heel duidelijk het verschil tussen arm en rijk en het onderscheid daartussen. Dat was best apart om te zien. Zo staat de enorme Hassan II moskee

vlak naast een hele arme wijk, de verschillen zijn heel duidelijk te zien.

In Casablanca hebben we ook de Medina bezocht, hier heb ik voor €7,- een FC Barcelona shirt gekocht. Casablanca is een stad waar iedereen voor Real Madrid is dus rondlopen met een Barcelona shirt is wel vragen om aandacht, overal waar ik kwam riepen mensen "ne pas Messi!" en "ne pas Barcelona!". Eenmaal terug in Rabat gingen we naar een vage kroeg waar we dronken Marokkanen tegenkwamen die continu "Ronaldo! Messi!" aan het roepen waren. Na één biertje en vele gesprekken die alleen bestonden uit het roepen van de namen van voetballers dachten we dat we ook wel konden gaan. Nadat we de kroeg verlaten hadden dacht ik eindelijk af te zijn van de aandacht die mijn voetbalshirt gaf, kwamen we ook nog een taxichauffeur tegen die m'n shirt wilde kopen! Rustig door de stad lopen met een FC Barcelona shirt is dus praktisch onmogelijk.

Ouled Merzoug

De beste ervaring die ik heb gehad was in Ouled Merzoug. Dit is een dorpje op het platteland waar we

een paar dagen op excursie zijn geweest. Hier hebben we een onderzoekje gedaan en hebben we activiteiten georganiseerd met de dorpelingen. Ik kan heel veel gaan schrijven over Ouled Merzoug maar ik denk dat foto's in dit geval veel meer beschrijven. Datgene wat me het meest bij blijft van deze excursie zijn de mensen. De mensen van dit dorp waren echt geweldig. Echt heel erg gastvrij en aardig. Overal waar je langskomt vragen ze je om mee thee te drinken en ook de mensen in het gastgezin waar ik met Sander en Ayoub (één van de Marokkaanse studenten die meegingen) verbleef waren heel erg gastvrij. Je zag dat de mensen heel erg blij waren dat we er waren. We hebben ook allemaal leuke dingen gedaan met de kinderen van het dorp (zoals voetballen, verven en knutselen). Ze vonden het allemaal ook erg leuk dat er weer wat gebeurde in het dorp. Het was echt een topweek!

Het foto-album van Ouled Merzoug

De studie gaat beginnen

Het begin:

Vrijdag hebben we met een aantal mensen van de groep afgesproken. We zijn toen naar het strand geweest, het strand (waar ik het eerder ook al over heb gehad) was wederom heel druk, naast zwemmende mensen waren er ook mensen aan het vissen en aan de pier aan het zoeken naar schelpen. Op de pier kan je van alles kopen (van weggesmolten KitKats tot aan gekookte eieren). Nadat we een tijdje op de pier hebben gezeten zijn we via de Medina terug gelopen naar de stad.

De volgende dag werd namelijk een teambuildingsdag gehouden. We kenden elkaar nog niet heel goed en daarom werd deze dag georganiseerd. Na kennismakingsspellen zoals het overgooien van een bal en het bedenken van overeenkomsten die je met elkaar hebt kenden we elkaar al een stuk beter. Daarnaast hebben we ook nog afleidingen gehad zoals een wilde schildpad en een kat die een rat gevangen had. Na de pauze moesten we opschrijven welke verwachtingen we hadden van Rabat en van de minor.

Want wat verwacht ik eigenlijk? De stad alleen al is zo anders dan ik gedacht had dat het eigenlijk moeilijk is om te zeggen wat je verwacht van deze tijd. Ik zou het vooral moeten gaan zien!

De stad (her)ontdekken:

Erwin en ik waren al een week in Rabat, dus we kenden de stad al wel aardig goed. Het NIMAR bood alleen ook een programma aan waarin we de stad konden gaan ontdekken. Zondag gingen we een bepaald onderwerp observeren in Rabat. Met ons groepje observeerden we het verkeer in Rabat. Een groot rondje en veel foto’s van elk vervoersmiddel in Rabat later kwamen we weer terug om een presentatie te geven en te lunchen. Na de lunch besloten we met een groep om de Tour Hassan te bezoeken (dat aan onze route lag), waarna we naar de Medina liepen. Uiteindelijk hebben we twee keer op dezelfde dag hetzelfde stuk Rabat ‘ontdekt’.

Maandag was dan de eerste dag op het NIMAR. Datgene wat opviel was dat het NIMAR (Nederlands Instituut Marokko) een beveiliger heeft. Farid legde uit dat zo is vanwege de film van Geert Wilders, het is best wel raar om te zien welke gevolgen uitspraken van één persoon kunnen hebben op Nederlandse instituten in de Arabische wereld die juist volledig open staan voor andere culturen.

Maandag was de inleidende dag met praktische informatie en een inleidend college over Marokko. Het college was heel erg interessant. Eigenlijk bleek daaruit dat er daadwerkelijk wat staat te gebeuren in Marokko. De nieuwe generatie probeert zich als het ware te bevrijden van de oude gebruiken die zich in de vorige generaties voordeden. Aan de andere kant vindt men de familiebanden ook heel erg belangrijk, die probeert de nieuwe generatie eigenlijk zo traditioneel mogelijk te houden. Er is dus sprake van een duidelijke tegenstelling tussen idealen die men heeft. Ik vond die tegenstelling en transitie erg boeiend en ik ben benieuwd wat we later krijgen.

De Tour Hassan

Na dit college kregen we een rondleiding door de stad en naar de Medina. Voordat we naar de Medina gingen, moesten we ook nog de Tour Hassan bezoeken (omdat dit een belangrijk bouwwerk in Rabat is). Hierdoor hebben we niet twee keer, maar drie keer hetzelfde stukje Rabat ontdekt. Na deze dagen kunnen we dus wel concluderen dat we Rabat goed kennen!

Wonen, eten en college

We hadden het appartement tot zondag gehuurd. Daarna zouden we een klein appartementje krijgen waar we dan een paar dagen in zouden wonen totdat we ons nieuwe ruime appartement kregen. Dit appartement kregen we alleen pas ’s avonds, met gebrek aan een keuken was het dus weer tijd om uit eten te gaan. Al snel hadden we met een groepje een restaurant gevonden waarvoor je voor €4,- p.p. kon eten. Deze keer werden we lastiggevallen op het terras. Een zwerver wilde namelijk een broodje van ons hebben. We hadden nog brood over dus dat mocht dan wel. Dit was alleen niet genoeg voor de beste man, hij wilde namelijk ook de saus van een Tajin hebben om zijn brood in te dippen. Wij vonden dit niet goed en stuurden hem weg. Na ondankbaar zijn broodje op de tafel gegooid te hebben liep de man weg.

Gelukkig had de meneer in kwestie een plan B. Hij kwam namelijk terug met een rond broodje die hij makkelijk open kon doen. Op deze manier kon hij de saus namelijk (zonder toestemming) in zijn broodje gieten zodat hij alsnog de saus kon hebben. We waren nogal verbaasd van deze brutale en onbeschofte actie en de man was al van de aardbodem verdwenen voordat we een juiste reactie konden plaatsen. Ongelooflijk, maar ondankbare zwervers zijn er ook.

Even later kregen we ons nieuwe tijdelijke appartementje. Dit appartement is behoorlijk klein (zeker als je er met z’n tweeën moet wonen) en er zijn heel weinig spullen aanwezig. Om een beeld te geven: Ik moest mijn brood smeren met een lepel. Gelukkig is dit appartement maar voor een paar dagen voordat we ons nieuwe appartement krijgen.

Verder moest ik ook voorbereidingen treffen voor het eerste college. Eigenlijk zijn de voorbereidingen het halen van een collegeblok. Nu lijkt dat een eenvoudige onderneming maar dat viel behoorlijk tegen. Als je probeert uit te leggen dat je papier nodig hebt wijzen ze naar de muur met tissues die elke winkel wel heeft. Er zijn hier zoveel tissues dat het lijkt alsof heel Marokko een verstopte neus heeft. Schrijfpapier is echter niet te krijgen. Uiteindelijk heb ik bij een winkel iemand met mijn Frans van het niveau ‘deux baquettes’ en handgebaren duidelijk kunnen maken dat ik schrijfpapier wilde. Uiteindelijk ben ik wel erin geslaagd om een paar velletjes papier te krijgen. De studie kan beginnen!