Het begin:
Vrijdag hebben we met een aantal
mensen van de groep afgesproken. We zijn toen naar het strand geweest, het
strand (waar ik het eerder ook al over heb gehad) was wederom heel druk, naast
zwemmende mensen waren er ook mensen aan het vissen en aan de pier aan het
zoeken naar schelpen. Op de pier kan je van alles kopen (van weggesmolten
KitKats tot aan gekookte eieren). Nadat we een tijdje op de pier hebben gezeten
zijn we via de Medina terug gelopen naar de stad.
De volgende dag werd namelijk een
teambuildingsdag gehouden. We kenden elkaar nog niet heel goed en daarom werd
deze dag georganiseerd. Na kennismakingsspellen zoals het overgooien van een
bal en het bedenken van overeenkomsten die je met elkaar hebt kenden we elkaar
al een stuk beter. Daarnaast hebben we ook nog afleidingen gehad zoals een
wilde schildpad en een kat die een rat gevangen had. Na de pauze moesten we
opschrijven welke verwachtingen we hadden van Rabat en van de minor.
Want wat verwacht ik eigenlijk?
De stad alleen al is zo anders dan ik gedacht had dat het eigenlijk moeilijk is
om te zeggen wat je verwacht van deze tijd. Ik zou het vooral moeten gaan zien!
De stad (her)ontdekken:
Erwin en ik waren al een week in
Rabat, dus we kenden de stad al wel aardig goed. Het NIMAR bood alleen ook een
programma aan waarin we de stad konden gaan ontdekken. Zondag gingen we een
bepaald onderwerp observeren in Rabat. Met ons groepje observeerden we het
verkeer in Rabat. Een groot rondje en veel foto’s van elk vervoersmiddel in
Rabat later kwamen we weer terug om een presentatie te geven en te lunchen. Na
de lunch besloten we met een groep om de Tour Hassan te bezoeken (dat aan onze
route lag), waarna we naar de Medina liepen. Uiteindelijk hebben we twee keer op
dezelfde dag hetzelfde stuk Rabat ‘ontdekt’.
Maandag was dan de eerste dag op
het NIMAR. Datgene wat opviel was dat het NIMAR (Nederlands Instituut Marokko)
een beveiliger heeft. Farid legde uit dat zo is vanwege de film van Geert
Wilders, het is best wel raar om te zien welke gevolgen uitspraken van één
persoon kunnen hebben op Nederlandse instituten in de Arabische wereld die
juist volledig open staan voor andere culturen.
Maandag was de inleidende dag met
praktische informatie en een inleidend college over Marokko. Het college was
heel erg interessant. Eigenlijk bleek daaruit dat er daadwerkelijk wat staat te
gebeuren in Marokko. De nieuwe generatie probeert zich als het ware te
bevrijden van de oude gebruiken die zich in de vorige generaties voordeden. Aan
de andere kant vindt men de familiebanden ook heel erg belangrijk, die probeert
de nieuwe generatie eigenlijk zo traditioneel mogelijk te houden. Er is dus
sprake van een duidelijke tegenstelling tussen idealen die men heeft. Ik vond
die tegenstelling en transitie erg boeiend en ik ben benieuwd wat we later
krijgen.
 |
| De Tour Hassan |
Na dit college kregen we een
rondleiding door de stad en naar de Medina. Voordat we naar de Medina gingen,
moesten we ook nog de Tour Hassan bezoeken (omdat dit een belangrijk bouwwerk
in Rabat is). Hierdoor hebben we niet twee keer, maar drie keer hetzelfde
stukje Rabat ontdekt. Na deze dagen kunnen we dus wel concluderen dat we Rabat
goed kennen!
Wonen, eten en college
We hadden het appartement tot
zondag gehuurd. Daarna zouden we een klein appartementje krijgen waar we dan
een paar dagen in zouden wonen totdat we ons nieuwe ruime appartement kregen.
Dit appartement kregen we alleen pas ’s avonds, met gebrek aan een keuken was
het dus weer tijd om uit eten te gaan. Al snel hadden we met een groepje een
restaurant gevonden waarvoor je voor €4,- p.p. kon eten. Deze keer werden we
lastiggevallen op het terras. Een zwerver wilde namelijk een broodje van ons
hebben. We hadden nog brood over dus dat mocht dan wel. Dit was alleen niet
genoeg voor de beste man, hij wilde namelijk ook de saus van een Tajin hebben
om zijn brood in te dippen. Wij vonden dit niet goed en stuurden hem weg. Na
ondankbaar zijn broodje op de tafel gegooid te hebben liep de man weg.
Gelukkig had de meneer in kwestie
een plan B. Hij kwam namelijk terug met een rond broodje die hij makkelijk open
kon doen. Op deze manier kon hij de saus namelijk (zonder toestemming) in zijn
broodje gieten zodat hij alsnog de saus kon hebben. We waren nogal verbaasd van
deze brutale en onbeschofte actie en de man was al van de aardbodem verdwenen voordat
we een juiste reactie konden plaatsen. Ongelooflijk, maar ondankbare zwervers
zijn er ook.
Even later kregen we ons nieuwe
tijdelijke appartementje. Dit appartement is behoorlijk klein (zeker als je er
met z’n tweeën moet wonen) en er zijn heel weinig spullen aanwezig. Om een
beeld te geven: Ik moest mijn brood smeren met een lepel. Gelukkig is dit
appartement maar voor een paar dagen voordat we ons nieuwe appartement krijgen.
Verder moest ik ook
voorbereidingen treffen voor het eerste college. Eigenlijk zijn de
voorbereidingen het halen van een collegeblok. Nu lijkt dat een eenvoudige
onderneming maar dat viel behoorlijk tegen. Als je probeert uit te leggen dat
je papier nodig hebt wijzen ze naar de muur met tissues die elke winkel wel
heeft. Er zijn hier zoveel tissues dat het lijkt alsof heel Marokko een
verstopte neus heeft. Schrijfpapier is echter niet te krijgen. Uiteindelijk heb
ik bij een winkel iemand met mijn Frans van het niveau ‘deux baquettes’ en handgebaren
duidelijk kunnen maken dat ik schrijfpapier wilde. Uiteindelijk ben ik wel erin
geslaagd om een paar velletjes papier te krijgen. De studie kan beginnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten