De eerste dagen

De dag van aankomst:

Het uitzicht vanaf het dak van het appartement

Vandaag is dan de dag aangebroken, de dag om te vertrekken naar Rabat! Na drie uur opgevouwen te hebben gezeten in een Ryan-Air vliegtuig kwamen we aan op Fez, waar we dan de trein moesten nemen om naar Rabat te komen. Eenmaal aangekomen in Rabat werden we opgehaald door de verhuurder van ons tijdelijke appartement. Hij was behoorlijk uitvoerig over het appartement en over wat je wel en niet kon doen in Rabat, hij gaf zelfs de tip dat het niet verstandig was om een prostituee mee te nemen omdat je dan ruzie kan krijgen met haar pooier. Ik kan me eerlijk gezegd geen enkel land bedenken waar dit wel verstandig is.

Na deze zeer uitvoerige en vreemde introductie tot ons appartement gingen we in de buurt uit eten. We werden daar geholpen door een extreem ongeïnteresseerde serveerster. De matige service vonden we niet zo erg, want we betaalden met z’n tweeën €7,-.

Eerste indrukken van Rabat:

Rabat is heel anders dan ik me had voorgesteld, het ziet er heel westers uit, de stad is Frans opgezet met grote avenues en het is behoorlijk overzichtelijk. Eigenlijk is het enige echt typisch Arabische dat ik tot nu toe heb gezien de Medina. 

De Medina ligt naast het centrum van Rabat en heeft veel nauwe straatjes met verkopers die grotendeels hetzelfde verkopen. Als je kruiden, iPod-kabeltjes of shirts nodig hebt zit je hier in ieder geval aan het goede adres. Het is een best grote beleving om dit te zien, je krijgt heel veel
indrukken hier. De Medina is alleen niet een plek om te lang te blijven, het is er heel druk en vooruit lopen lukt amper.
 

 



We zijn ook nog naar de kust gegaan. Het strand zijn we niet op geweest. Het is wel een mooie kust om te zien maar niet echt geschikt om te zwemmen. Rabat heeft namelijk een rotskust. Dit betekent niet dat mensen niet gaan zwemmen, op het strand was een zee van mensen die de poging gingen wagen om het water in te gaan.

Met de taxi scheuren door Rabat:

Ons (tijdelijke) appartement zit niet echt dichtbij de stad, gelukkig kost de taxi weinig hier. Voor €1,50 zit je een kwartier in de taxi. Eigenlijk reizen we alles met de taxi. Zo ook toen we naar de supermarkt gingen om zelf te koken (voor de verandering). We hielden een Fiat-taxi aan (geen Dacia, want die weten nooit de weg) en gingen naar de Marjane. Dit is een hypermarché vlakbij het centrum. De taxi scheurde met een hoge snelheid naar de supermarkt toe. Een klein detail: Het aantal rijbanen van een weg hangt af van de breedte van de auto’s en het lef van de bestuurder, het is dus ook niet zo gek dat de meeste taxi’s geen rechter zijspiegel hebben. 

Eenmaal aangekomen bij de Hypermarché was het tijd om inkopen te doen, wat opviel was dat de prijzen ongeveer even hoog zijn als in Nederland. Zelf koken is dus ongeveer even duur als uit eten gaan, wat ik best wel apart vind. Deze supermarkt had ook een drankafdeling. We besloten dus om bier te halen. Je betaalt alleen wel twee keer zoveel dan in Nederland. De drankafdeling op zich is al een ervaring. Er is veel bewaking aanwezig en er is een aparte kassa voor drank, je kan dus niet drank gaan halen en vervolgens de winkel weer in lopen om je andere boodschappen te doen. Je moest via een aparte ingang naar buiten. Nadat ik de gewone boodschappen heb afgerekend en Erwin het bier heeft betaald zijn we een taxi gaan zoeken. Omdat we het bier in een doorschijnend zakje kregen was het moeilijk om een taxi aan te houden. Chauffeurs die zagen dat we bier hadden reden gewoon door. Na het bier wat verstopt te hebben konden we eindelijk een taxi in waarna we weer terug konden.

De toerist uithangen:

Natuurlijk moesten we ook alle highlights van Rabat gezien hebben. We gingen eerst naar de Chellah, dit is een oude Romeinse nederzetting. Toen we daar aankwamen gaf een man ons een rondleiding waarin hij vertelde wat voor een bomen er stonden. Daarnaast was er een vijver waarin ‘heilige palingen’ waren. We hebben geen enkele paling gezien en er was een oud vrouwtje die ei in de vijver aan het gooien was. Na de rondleiding vroeg de man 120 Dirham (ongeveer €11,-) waar we het niet mee eens waren, zeker vanwege de kwaliteit van de rondleiding.

 

 
 
Daarna zijn we naar de Kasba Oudaya gegaan. Dit is een oude wijk dat de voormalige kern was van
Rabat. Hier hebben we ook een rondleiding gehad. We wisten ongeveer wat de prijs was dus het kon niet fout gaan, dachten we. De rondleiding was best wel interessant alleen totaal niet het geld waard. De man vroeg namelijk 400 Dirham (zo’n €38,-). Toen ik hem zei dat we geen Amerikanen waren en dus niet zo makkelijk geld geven zei hij zelfs dat hij aan Amerikanen nog meer vroeg. Blijkbaar is het dus best gewoon om toeristen op te lichten in Marokko. Mede dankzij het feit dat we in een steegje stonden en geen idee hadden hoe we naar buiten moesten hebben we het uiteindelijk toch betaald.

Na deze dag waren we wel lichtelijk geïrriteerd  en zijn we terug gegaan naar het appartement. We hebben in ieder geval wel geleerd dat je als toerist in Marokko echt op je geld moet passen.

Wonen in Rabat:

Er is ook goed nieuws! Farid (van het NIMAR) heeft een appartement voor ons geregeld waar we vanaf 5 september in kunnen. Het is een erg groot appartement met 2 slaapkamers, twee woonkamers en een ruime keuken. Het appartement staat vlakbij de Nederlandse ambassade en het is dichtbij de hypermarché waar we eerder zijn geweest. Het is ook nog gelegen vlakbij het centrum. Tot die tijd moeten we het doen met twee tijdelijke appartementen maar daarna kunnen we voor de rest van de tijd in dit grote appartement gaan wonen.

Tot de volgende blog!

Meer foto's in mijn foto-album op Facebook