Laatste blog

Vanavond is het dan zover, weer terug vliegen naar Nederland! Zittend in de trein schrijf ik nu m’n laatste blog terwijl het landschap langzaam voorbij zoeft. De laatste maand was een maand van reizen, schrijven en vreemde kerstdagen. Laat ik maar beginnen bij de vreemdste ervaring van de afgelopen maand, de taxi in de nacht.

We hadden al tijden het voornemen om uit te gaan in Agdal, de meest Westerse buurt van Rabat. In december was het dan uiteindelijk zover. Na een biertje gedronken te hebben in een kroeg in Agdal gingen Rens, Sander en ik naar een club in Agdal. Dit was een vreemde club met bier voor €8,-. We bleven dus niet lang en wilden ergens anders naartoe. We liepen naar een taxi-chauffeur toe en die kon ons wel naar een andere club brengen. Eenmaal in de taxi kwamen we erachter dat de meneer in kwestie €5,- wilde hebben voor het ritje, gezien taxiritjes maximaal €2,- kosten waren we het daar natuurlijk niet mee eens. Daarnaast had de taxichauffeur ons naar een club gebracht die ging sluiten in een hele vreemde buurt vol met bedelaars. Dit leek ons niet echt een geslaagde plek om het nachtleven van Rabat te ontdekken dus we wilden weer terug, wat wilde de chauffeur nou? Hij wilde nog meer geld! Daar waren we het natuurlijk niet mee eens dus we bleven maar zitten. Drie kwartier later werd de taxichauffeur een beetje wanhopig, hij vond het zelfs nodig om ons te bedreigen met een honkbalknuppel. Nu straalde hij niet bepaald autoriteit uit dus zijn plan faalde behoorlijk. Uiteindelijk heeft hij ons maar terug gebracht en kwam onze uitgaansnacht in Agdal ten einde.

De dagen voor kerst ben ik naar Essaouira geweest. Essaouira is een mooi vissersstadje in zuid

Marokko. Ik wilde Essaouira graag zien voordat ik naar Nederland ging, Erwin was in Nederland en voor de rest had iedereen het al gezien. Daarnaast wilde ik heel graag weer eens auto rijden. Ik had de maandag en dinsdag in de kerstvakantie niks te doen dus ik besloot zondag maar om op de bonnefooi te gaan. Ik belde iemand bij wie ik redelijk goedkoop een auto kon huren en die kreeg ik maandag. Toen ben ik vertrokken om een roadtrip te maken naar Essaouira! Na 500 kilometer moest ik de snelweg

af om het laatste uur over een weg door allemaal dorpjes te rijden. Je rijdt dan over een weg waar je 100km/u mag en elke paar kilometer moet je weer afremmen voor een dorpje. Dan zijn er ineens ook heel veel mensen die over de weg lopen en vaak is er ook een controle waarbij de politie je aanhoudt zodat ze weten waar je bent. Als Europeaan heb ik geluk want ik mag meestal wel door rijden maar Marokkanen houden ze wel vaak aan. Na die laatste 120 kilometer op het platteland kwam ik eindelijk aan in Essaouira.

Eenmaal aangekomen in Essaouira heb ik een mannetje €3,- betaald om een nacht op de auto te passen en vertrok ik naar mijn hotel in de Medina. Ik had nog tijd over om de stad te bekijken en dat deed ik dan maar ook. Wat wel heel relaxt was aan Essaouira was dat mensen me over het algemeen met rust lieten, ik kon gewoon rustig kijken en er kwamen niet direct allemaal mensen naar me toe die vanalles wilden verkopen. De volgende dag had ik ook nog de tijd om Essaouira te bekijken, na alles gezien te hebben ging ik weer terug naar Rabat!

’s Avonds kwam ik weer aan in Rabat om met Rens en Britt aan het kerstavond diner te gaan. Het leek ons wel leuk om chinees te eten dus we gingen naar de chinees. De man van het restaurant zei alleen dat hij geen eten had (terwijl hij enorme kommen soep naar allemaal chinezen bracht). Dat zat er dus niet in, uiteindelijk hebben we ergens lasagne gegeten. Ik moet wel zeggen dat kerst in Marokko heel raar is. Normaal gesproken breng je kerst altijd door met familie, de kou, kerstliedjes en kerstbomen ontbraken in Marokko ook. Daarbij komt dat Marokkanen vanzelfsprekend geen kerst vieren omdat het heidens is, wat ook niet echt helpt bij het kerstgevoel. Deze kerst was zeker onvergetelijk, dat komt dan eigenlijk vooral omdat het zo raar was.

Na de kerst kwamen Erwin, Maurits, Naomi en Vibeke naar Marokko toe. We hebben vooral veel tijd

doorgebracht in Rabat. We hebben nieuwjaar gevierd bij ons appartement, we hebben last-minute veel mensen uitgenodigd en er een goed feestje van gemaakt. De buurvrouw was daar wat minder blij mee. Hoewel nieuwjaar wel een redelijk normaal fenomeen is onder de Marokkanen was dat bij onze buurvrouw niet het geval, dus belde ze om half 1 woedend aan of het wat zachter kon. Ondanks deze onaangename verrassing bleef het erg gezellig en was het een geslaagd feestje! We hebben er een goede Nederlandse traditie van gemaakt met oliebollen frikandellen en de top 2000. Een goede manier om het nieuwe jaar in te luiden!

We hadden een dag Marrakech gepland en zouden ook naar de woestijn gaan om kamelen te hobbelen.

We kwamen ’s nachts aan in Marrakech. We moesten nog ons hotel zoeken dat midden in de medina was, na eindeloos te verdwalen door steegjes waar allemaal vage figuren rond hingen werden we na het hotel gebeld te hebben maar opgehaald bij het grote plein. Toen bleek dat het hotel vlak achter het plein zat! De volgende dag hebben we de medina van Marrakech bezocht. Deze keer beviel Marrakech beter dan de vorige keer! We werden minder lastig gevallen en je kon rustig lopen en kijken naar wat iedereen verkocht.

Een dag later vertrokken we met een busje naar de woestijn om kameel te gaan rijden. We zaten in een busje met Spanjaarden die alleen Spaans konden en alles kochten wat ze tegenkwamen. Het was zelfs zo erg dat een Spanjaard een stenen ei van 4 kilo kocht voor €30,-. Daarnaast filmde de vader van het gezin de hele weg en maakte de zoon alleen maar selfies. Het observeren van het gedrag van deze Übertoeristen was dan ook erg amusant.

Deze keer waaide het niet in de woestijn. Dat maakte het verblijf wel wat aangenamer dan de vorige keer. Daarnaast kon er een kampvuur gemaakt worden. Het leek de mensen van de woestijntocht een goed idee om een kampvuur te maken met riet en karton dus het duurde niet heel lang voordat we in het donker zaten.

Verder hebben we de tijd in Rabat doorgebracht. We wilden eigenlijk ook naar Fez maar iedereen werd

ziek, dus dat ging helaas niet door. We hebben nog wel kunnen surfen en we hebben de stad vaak bezocht.

Nadat Maurits, Naomi en Vibeke vertrokken waren was het tijd voor het schrijven van het Research Report. De laatste anderhalve week was een tijd dat alles ten einde liep. Het Research Report was af, maar voor de rest ging ook alles op. Het geld was op, het gas was op, het afwasmiddel ging op. Alles ging op, het leek bijna een teken alsof het tijd was om weer terug te gaan.

Ik had al wel verwacht dat Marokko een ander beeld zou laten zien dan wat ik krijg van de Marokkanen in Nederland. En Marokko heeft die verwachting ook wel overtroffen. Marokkanen zijn heel erg vriendelijk en gastvrij, we hadden dan ook snel nieuwe vrienden gemaakt en veel mensen ontmoet. Tegelijkertijd is Marokko ook een land van tegenstellingen, aan de ene kant is het heel welvarend, aan de andere kant is armoede toch ook echt aanwezig. Ik heb veel van het land geleerd en ook veel dingen meegemaakt. Terugdenkend aan die geweldig leuke tijd sluit ik dit blog dan maar af.

Be-Slemma!