Laatste blog

Vanavond is het dan zover, weer terug vliegen naar Nederland! Zittend in de trein schrijf ik nu m’n laatste blog terwijl het landschap langzaam voorbij zoeft. De laatste maand was een maand van reizen, schrijven en vreemde kerstdagen. Laat ik maar beginnen bij de vreemdste ervaring van de afgelopen maand, de taxi in de nacht.

We hadden al tijden het voornemen om uit te gaan in Agdal, de meest Westerse buurt van Rabat. In december was het dan uiteindelijk zover. Na een biertje gedronken te hebben in een kroeg in Agdal gingen Rens, Sander en ik naar een club in Agdal. Dit was een vreemde club met bier voor €8,-. We bleven dus niet lang en wilden ergens anders naartoe. We liepen naar een taxi-chauffeur toe en die kon ons wel naar een andere club brengen. Eenmaal in de taxi kwamen we erachter dat de meneer in kwestie €5,- wilde hebben voor het ritje, gezien taxiritjes maximaal €2,- kosten waren we het daar natuurlijk niet mee eens. Daarnaast had de taxichauffeur ons naar een club gebracht die ging sluiten in een hele vreemde buurt vol met bedelaars. Dit leek ons niet echt een geslaagde plek om het nachtleven van Rabat te ontdekken dus we wilden weer terug, wat wilde de chauffeur nou? Hij wilde nog meer geld! Daar waren we het natuurlijk niet mee eens dus we bleven maar zitten. Drie kwartier later werd de taxichauffeur een beetje wanhopig, hij vond het zelfs nodig om ons te bedreigen met een honkbalknuppel. Nu straalde hij niet bepaald autoriteit uit dus zijn plan faalde behoorlijk. Uiteindelijk heeft hij ons maar terug gebracht en kwam onze uitgaansnacht in Agdal ten einde.

De dagen voor kerst ben ik naar Essaouira geweest. Essaouira is een mooi vissersstadje in zuid

Marokko. Ik wilde Essaouira graag zien voordat ik naar Nederland ging, Erwin was in Nederland en voor de rest had iedereen het al gezien. Daarnaast wilde ik heel graag weer eens auto rijden. Ik had de maandag en dinsdag in de kerstvakantie niks te doen dus ik besloot zondag maar om op de bonnefooi te gaan. Ik belde iemand bij wie ik redelijk goedkoop een auto kon huren en die kreeg ik maandag. Toen ben ik vertrokken om een roadtrip te maken naar Essaouira! Na 500 kilometer moest ik de snelweg

af om het laatste uur over een weg door allemaal dorpjes te rijden. Je rijdt dan over een weg waar je 100km/u mag en elke paar kilometer moet je weer afremmen voor een dorpje. Dan zijn er ineens ook heel veel mensen die over de weg lopen en vaak is er ook een controle waarbij de politie je aanhoudt zodat ze weten waar je bent. Als Europeaan heb ik geluk want ik mag meestal wel door rijden maar Marokkanen houden ze wel vaak aan. Na die laatste 120 kilometer op het platteland kwam ik eindelijk aan in Essaouira.

Eenmaal aangekomen in Essaouira heb ik een mannetje €3,- betaald om een nacht op de auto te passen en vertrok ik naar mijn hotel in de Medina. Ik had nog tijd over om de stad te bekijken en dat deed ik dan maar ook. Wat wel heel relaxt was aan Essaouira was dat mensen me over het algemeen met rust lieten, ik kon gewoon rustig kijken en er kwamen niet direct allemaal mensen naar me toe die vanalles wilden verkopen. De volgende dag had ik ook nog de tijd om Essaouira te bekijken, na alles gezien te hebben ging ik weer terug naar Rabat!

’s Avonds kwam ik weer aan in Rabat om met Rens en Britt aan het kerstavond diner te gaan. Het leek ons wel leuk om chinees te eten dus we gingen naar de chinees. De man van het restaurant zei alleen dat hij geen eten had (terwijl hij enorme kommen soep naar allemaal chinezen bracht). Dat zat er dus niet in, uiteindelijk hebben we ergens lasagne gegeten. Ik moet wel zeggen dat kerst in Marokko heel raar is. Normaal gesproken breng je kerst altijd door met familie, de kou, kerstliedjes en kerstbomen ontbraken in Marokko ook. Daarbij komt dat Marokkanen vanzelfsprekend geen kerst vieren omdat het heidens is, wat ook niet echt helpt bij het kerstgevoel. Deze kerst was zeker onvergetelijk, dat komt dan eigenlijk vooral omdat het zo raar was.

Na de kerst kwamen Erwin, Maurits, Naomi en Vibeke naar Marokko toe. We hebben vooral veel tijd

doorgebracht in Rabat. We hebben nieuwjaar gevierd bij ons appartement, we hebben last-minute veel mensen uitgenodigd en er een goed feestje van gemaakt. De buurvrouw was daar wat minder blij mee. Hoewel nieuwjaar wel een redelijk normaal fenomeen is onder de Marokkanen was dat bij onze buurvrouw niet het geval, dus belde ze om half 1 woedend aan of het wat zachter kon. Ondanks deze onaangename verrassing bleef het erg gezellig en was het een geslaagd feestje! We hebben er een goede Nederlandse traditie van gemaakt met oliebollen frikandellen en de top 2000. Een goede manier om het nieuwe jaar in te luiden!

We hadden een dag Marrakech gepland en zouden ook naar de woestijn gaan om kamelen te hobbelen.

We kwamen ’s nachts aan in Marrakech. We moesten nog ons hotel zoeken dat midden in de medina was, na eindeloos te verdwalen door steegjes waar allemaal vage figuren rond hingen werden we na het hotel gebeld te hebben maar opgehaald bij het grote plein. Toen bleek dat het hotel vlak achter het plein zat! De volgende dag hebben we de medina van Marrakech bezocht. Deze keer beviel Marrakech beter dan de vorige keer! We werden minder lastig gevallen en je kon rustig lopen en kijken naar wat iedereen verkocht.

Een dag later vertrokken we met een busje naar de woestijn om kameel te gaan rijden. We zaten in een busje met Spanjaarden die alleen Spaans konden en alles kochten wat ze tegenkwamen. Het was zelfs zo erg dat een Spanjaard een stenen ei van 4 kilo kocht voor €30,-. Daarnaast filmde de vader van het gezin de hele weg en maakte de zoon alleen maar selfies. Het observeren van het gedrag van deze Übertoeristen was dan ook erg amusant.

Deze keer waaide het niet in de woestijn. Dat maakte het verblijf wel wat aangenamer dan de vorige keer. Daarnaast kon er een kampvuur gemaakt worden. Het leek de mensen van de woestijntocht een goed idee om een kampvuur te maken met riet en karton dus het duurde niet heel lang voordat we in het donker zaten.

Verder hebben we de tijd in Rabat doorgebracht. We wilden eigenlijk ook naar Fez maar iedereen werd

ziek, dus dat ging helaas niet door. We hebben nog wel kunnen surfen en we hebben de stad vaak bezocht.

Nadat Maurits, Naomi en Vibeke vertrokken waren was het tijd voor het schrijven van het Research Report. De laatste anderhalve week was een tijd dat alles ten einde liep. Het Research Report was af, maar voor de rest ging ook alles op. Het geld was op, het gas was op, het afwasmiddel ging op. Alles ging op, het leek bijna een teken alsof het tijd was om weer terug te gaan.

Ik had al wel verwacht dat Marokko een ander beeld zou laten zien dan wat ik krijg van de Marokkanen in Nederland. En Marokko heeft die verwachting ook wel overtroffen. Marokkanen zijn heel erg vriendelijk en gastvrij, we hadden dan ook snel nieuwe vrienden gemaakt en veel mensen ontmoet. Tegelijkertijd is Marokko ook een land van tegenstellingen, aan de ene kant is het heel welvarend, aan de andere kant is armoede toch ook echt aanwezig. Ik heb veel van het land geleerd en ook veel dingen meegemaakt. Terugdenkend aan die geweldig leuke tijd sluit ik dit blog dan maar af.

Be-Slemma! 

Marokko & Spanje

In de herfstvakantie kwamen mijn ouders, Roos & Ferdy een week langs. Ik kon niet de hele week mee
reizen omdat school ook weer begon, maar gelukkig heb ik nog wel een paar dagen Rabat kunnen laten zien! Het was die week het Eid kbir (het feest met het schapen slachten waar ik het in m'n vorige blog over had) dus heel veel was dicht die week. Als er mensen langs komen merk je dat je de stad toch wel aardig kent, ik ging de hele dag de gids uithangen en ik vroeg er niet eens €40,- voor, alleen maar voordelen!

Ik zit op het moment al vier maanden in Marokko. In die vier maanden zijn veel dingen die eerst opvielen en vreemd waren normaal geworden. Het verkeer, de bedelaars en de Allahtoeters zijn behoorlijk normaal geworden. De echte cultuurshock kwam toen we naar Spanje gingen. Ons visum verliep namelijk na drie maanden, we konden het verlengen bij het politiebureau maar eigenlijk is het veel makkelijker om naar Spanje te vliegen. We vlogen dus naar Spanje. Eenmaal aangekomen in Sevilla viel ons zoveel op hoeveel Marokko eigenlijk anders is dan Europa. Stoepen waren goed gelegd, het was mogelijk buiten op een terras alcohol te drinken en iedereen leek
vrolijker. Misschien dat de nuttiging van alcohol daar ook bij helpt maar het was in ieder geval iets wat opviel. In de ochtend begint de dag weer met een rustig tempo waarbij iedereen half slapend of brak vertrekt naar het werk. Dat is wel wat anders dan de ochtenden in Marokko waarbij om half 6 de moskee begint en om half 9 een file van toeterende auto's voor de deur staat vol met ouders die hun kinderen naar school brengen.

De volgende ochtend moesten Erwin en ik ook vertrekken naar het station. We gingen namelijk mijn opa en oma bezoeken in Calahonda. We hebben hier erg leuke en gezellige dagen gehad waarbij we het Alhambra hebben bezocht, we zijn ook nog naar het strand geweest. We vlogen vanaf Madrid (dat was het goedkoopste met het vliegen). De dag voor onze vlucht gingen we met de trein (die duurder was dan onze vliegtickets) naar Madrid. Daar hadden we nog een avond en een ochtend/middag om Madrid te bezoeken. Na Madrid als Japanners te hebben bezocht vertrokken we weer naar Rabat.

Een paar dagen later kwamen Mathijs, Jolanda & Rosalie op bezoek. We hebben een intensieve week gehad waarbij we Marrakech, de Sahara, Rabat,

Casablanca en Fes hebben bezocht. We begonnen in Marrakech. Waarom vrijwel iedereen die Marokko bezoekt alleen naar Marrakech gaat snap ik eigenlijk niet. Je wordt letterlijk om de twee meter lastig gevallen en iedereen wil je de weg wijzen naar de Souk (wat gewoon markt betekent in het Arabisch). De sfeer op de markt is best wel leuk, alleen dit wordt helaas wel een beetje verpest door het feit dat iedereen als aasgieren op de toeristen afkomt in de hoop kruiden, eten of andere dingen te verkopen.

De volgende dag vertrokken we naar de Sahara.
We hadden een woestijntocht geboekt waarbij we
zouden overnachten in tenten en op kamelen gingen rijden. Dus daar gingen we in een bus vol met Nederlanders over de bergpassen van de Atlas naar Zagora, een plaats aan de grens van Algerije waar de Sahara begint. Onderweg zijn we nog gestopt bij Ouarzazate waar grote films zoals The Gladiator, Kingdom of Heaven en delen van Game of Thrones zijn opgenomen.

Eenmaal aangekomen bij Zagora gingen we op de kameel naar het tentenkamp waar we zouden overnachten. Het waaide erg hard en het werd al donker dus we konden niet goed zien waar we waren. De volgende ochtend konden we zien hoe het
eruit zag, en we zagen zandduinen! Het ultieme doel van de Sahara-trip was bereikt en we konden dus weer terug. We stapten op de kameel om vervolgens weer terug te gaan naar het busje om vervolgens weer een hele mooie rit te maken over de passen van de Atlas.

Eenmaal terug in Rabat zijn we de stad ingegaan. Verder hebben we 's avonds nog wat het nachtleven kunnen genieten. Het uitgaan in Marokko is best wel raar, drinken is een zonde en dat idee krijg je ook. Alles is heel erg verborgen en er lopen vaak vreemde mensen rond in clubs, de clubs zelf zijn soms ook heel vreemd. Zo waren we op die avond bij een club/lounge/restaurant. Dat is zeg maar een restaurant waar je nadat je gegeten hebt direct kan losgaan. En er zijn genoeg mensen die dat dan ook doen. Het probleem is wel dat een biertje €4,- kost. Dus na dat ene biertje zijn we maar weg gegaan.

Casablanca

De volgende dag zijn we naar Casablanca geweest. Deze keer heb ik meer van Casablanca gezien dan
de keer daarvoor. Casablanca is heel anders dan de naam doet vermoeden, je ziet heel duidelijk dat er jaren niks aan is gedaan. Armoede is heel erg zichtbaar in deze stad, echt heel veel is vervallen. Het is best wel raar als je daar als Westerling rondloopt.

De laatste stad die we bezocht hebben is Fez. We hadden niet veel tijd dus we hebben alleen de Medina bezocht. Zoals gewoonlijk verdwaalden we, alle winkels waren dicht en er waren gure types op straat. Gelukkig was er een jongen die de weg wel wilde wijzen om ons vervolgens te kunnen beroven, nadat we deze jongen hadden afgeschud vervolgenden we onze weg de verkeerde
kant op. Eenmaal de Medina uitgekomen kwamen we een man tegen die ons met z'n illegale taxibusje wel naar het hotel wilde brengen. Na gesprekken met hem in het Nederlands gevoerd te hebben (hij heeft in Nederland gewoond) kwamen we weer veilig aan in het hotel.

De volgende dag gingen Mathijs, Rosalie & Jolanda weer terug naar Nederland en vervolgde ik mijn dagelijkse leven in Rabat. Er zijn nog wel meer dingen die ik zou kunnen vertellen, maar dat bewaar ik voor mijn volgende blog!

Marokko ontdekken

Na Ouled Merzouk was het weer tijd om verder te gaan met het leven in Rabat. Verder doen we ook veel leuke dingen zoals surfen, uit eten, en het kopen van voetbalshirts en Burberry nektasjes.

De afgelopen tijd was ook een tijd van uitstapjes. Zo zijn we weer een dagje naar Casablanca geweest. Wat eigenlijk vooral bijbleef was de reis er naartoe. We gingen namelijk met een aantal van onze Marokkaanse vrienden met de auto, nu was het net zo dat er een bestuurder te weinig was. En ik was de enige met een internationaal rijbewijs/genoeg gestoordheid om in Casablanca te rijden. Het verkeer is minder hectisch als je zelf ook meedoet aan deze chaos, mijn beeld over het verkeer is dus lichtelijk bijgesteld. Eenmaal in Casablanca aangekomen gingen we naar de Morocco Mall. Eigenlijk is de Morocco Mall gewoon een heel groot winkelcentrum met allemaal winkels die je in Nederland ook hebt. De mensen lopen er nog Westerser bij dan in het Westen dus het is wel een aardig contrast met andere delen van Marokko.

Tanger

Dit contrast zagen we nog duidelijker naar voren komen toen we aan het eten waren bij een pizzatentje. Een dronken zwangere vrouw kwam naar ons toe voor geld. We wilden geen geld geven maar wel pizza die over was. Na de pizza gegeven te hebben vond de vrouw in kwestie dit niet goed genoeg. Ze spuugde het uit over één van onze Marokkaanse vrienden en nadat hij heel boos werd vertrok ze uiteindelijk. Nadat ze was vertrokken legden de Marokkanen ons uit dat dit soort mensen zwanger raken om de baby's te verkopen aan bedelaars. Een bedelaar met kind is namelijk zieliger dan een bedelaar zonder kind en verdient dus meer geld. Het probleem van bedelaars lijkt dus veel groter dan alleen armoede.

Verder zijn we naar Tanger geweest. Ik vond Tanger een hele vreemde plaats om te zien als je het vergelijkt met de rest van Marokko. Het is net de Costa del Sol, alleen dan ligt de zee aan de verkeerde kant. Het is dan ook niet vreemd dat Tanger de badplaats is waar veel Marokkanen naar op vakantie gaan. Dit is dan ook een heel andere plaats als je kijkt naar openheid met alcohol. Er zijn veel clubs en het is niet al te moeilijk om ergens een pilsje te drinken. 

Ook als je drugs wilt is Tanger een goeie plek om te slagen, je wordt vaak aangesproken met de vraag of je hasj wilt kopen. Als ze vragen waar je vandaan komt is het dan ook een slecht idee om te zeggen dat je uit Nederland komt, dat biedt weer genoeg gesprekstof om de verkoper nog eens vijf minuten met je mee te laten lopen. Om die reden komen we vaak ook uit Luxemburg.

In Tanger hebben we de Medina bezocht en we zijn langs het strand geweest. Verder was er een festival en een feest in een club van een hotel. Na een leuk avondje uit zijn we teruggegaan naar het appartement om de volgende middag weer terug te gaan naar Rabat.

Fez

De laatste week staat de Medina vol met schapen. Er is namelijk een slachtfeest, iedereen koopt minstens één schaap en ze houden het schaap een tijdje in hun huis waarna ze het slachten. Wanneer het feest precies is was een beetje onduidelijk, ze zijn hier namelijk niet heel erg precies met dagen/tijden. Om een voorbeeld te geven, laatst zou de tijd verzet worden naar de wintertijd. Ze besloten alleen op het laatste moment om het toch maar niet te doen. Kortom, ik heb een hele dag een uur eerder geleefd dan dat het was zonder het te weten.

Ondertussen is de vakantie begonnen. In deze vakantie zijn we naar Fez geweest! Voordat we gingen hadden we nog geen idee waar we gingen slapen, het plan was om er naartoe te reizen en dan maar te zien waar ze nog plek hadden. Gelukkig was dit niet nodig, in de trein kwam namelijk een man naar ons toe. Hij kende namelijk iemand die een hotel had in Fez. Het was erg goedkoop en goed, de man had gebeld naar het hotel en de hoteleigenaar had direct een taxi voor ons geregeld. Echt leuk om te zien hoe vriendelijk mensen zijn in Marokko!

Fez staat bekend om haar grote Medina en vele leerlooierijen. Het is behoorlijk toeristisch dus we gingen er al naartoe met het idee dat veel mensen (teveel) geld van ons wilden. Het viel echt enorm mee, vaak hielpen mensen ons wel met het zoeken van een restaurant of iets dergelijks maar ze hoefden daar geen geld voor. Ze werden gewoon door het restaurant betaald omdat we daar kwamen eten. Dit scheelde wel met het zoeken want de Medina van Fez is enorm groot, het is echt heel makkelijk om er te verdwalen.

De laatste dag in Fez hebben we gepraat met een jongetje van 13. Deze jongen kon goed Engels en we hebben hem gevraagd of hij ons de Medina wilde laten zien. Dat wilde hij wel en dus zij we met hem de Medina doorgegaan. Soms was het jongetje alleen nergens te bekennen waarna hij terugkwam. Hij werd namelijk gezocht door de politie. We weten niet precies wat het verhaal daarachter was en eigenlijk maakte dat ons ook niet zoveel uit, hij was best vriendelijk en hij deed ook niet moeilijk als we weer wat anders wilden zien. Op een gegeven moment zijn we gaan kijken bij een restaurant dat we toch te duur vonden. Nadat we het restaurant uitliepen sprintte het jongetje heel hard weg. Daarna zagen we de politieman (in burger) die hem achterna zat. Hij wist dat wij bij de jongen horen dus we zijn hem maar niet achterna gegaan, we liepen maar de andere kant op. Hierna hebben we de jongen niet meer terug gezien.

Eenmaal terug in Rabat lijkt het net een boerderij hier. Overal zijn schapen en ook bij ons appartement hebben de buren schapen ingekocht om ze voor het feest te slachten. Het is hier echt een gekkenhuis, overal hoor je schapen. Een heel aparte gewaarwording zo midden in de stad.

Dat waren dan de eerste reizen na Ouled Merzouk, ik ben benieuwd hoe de rest van Marokko is!

Studie, Casablanca & Ouled Merzoug

Er is veel gebeurd de afgelopen tijd, laat ik dus maar beginnen bij het begin. Een tijdje terug zijn we 

verhuisd naar ons nieuwe definitieve appartement. Het is echt heel relaxt om hier te wonen. We wonen een kwartiertje lopen van het NIMAR vandaan en we wonen vlakbij de Marjane. Daarnaast zitten we vlakbij de Nederlandse ambassade (het maakt eigenlijk niets uit maar toch is het altijd de moeite waard om te zeggen dat Nederland om de hoek zit).

Het is altijd wel een uitdaging om met de huisbaas te communiceren. Hij spreekt alleen Frans en vaak kunnen we er niks van bakken, het is dus altijd maar net de vraag wanneer hij komt als we afspreken. Gelukkig is alles wel goed geregeld dus we hebben weinig met onze huisbaas te maken.

De studie

De minor is heel erg interessant en leerzaam. Elke week moeten we een aantal artikelen lezen en daarover een stukje schrijven, daarnaast krijgen we gastcolleges en Marokkaans Arabisch. Ik had echt mijn twijfels of ik Marokkaans Arabisch wel goed kon leren, ik heb nu niet echt een heel groot talent voor talen. Maar het wordt zo goed gegeven dat het vrij makkelijk gaat! Ik ben ook erg benieuwd hoe het is als ik klaar ben.

Verder hebben we ook veel over Marokko en de politiek van Marokko geleerd. Het is heel erg interessant om te horen hoe het hier zit met democratie, het koningshuis en problemen zoals werkloosheid. Zo is het bijv. zo dat hier demonstraties meer werken als een sollicitatie voor werk bij de overheid. Mensen demonstreren en dan zorgt de overheid ervoor dat er nieuwe banen komen, hierdoor doen veel mensen werk dat eigenlijk nutteloos is. Een grappig voorbeeld komen we tegen als we naar de Marjane lopen. Vlakbij de supermarkt is een groot kruispunt met stoplichten. Voor dit kruispunt staat een agent die het verkeer regelt, eigenlijk dus iemand die zegt wanneer het stoplicht groen is.

Casablanca


We hebben in het weekend een dagtrip gemaakt naar Casablanca. Hier hebben we de Hassan II
Moskee bezocht. Dit is een moskee die gebouwd is door Hassan II en in 1993 is voltooid. Als je er bent ziet het er best wel oud uit, dit is toch best wel raar omdat het een super moderne moskee is (als voorbeeld: het dak kan open). Het was best indrukwekkend om zo'n grote moskee als deze te zien (de op twee na grootste ter wereld).

Casablanca is een stad van grote verschillen, hier zie je heel duidelijk het verschil tussen arm en rijk en het onderscheid daartussen. Dat was best apart om te zien. Zo staat de enorme Hassan II moskee

vlak naast een hele arme wijk, de verschillen zijn heel duidelijk te zien.

In Casablanca hebben we ook de Medina bezocht, hier heb ik voor €7,- een FC Barcelona shirt gekocht. Casablanca is een stad waar iedereen voor Real Madrid is dus rondlopen met een Barcelona shirt is wel vragen om aandacht, overal waar ik kwam riepen mensen "ne pas Messi!" en "ne pas Barcelona!". Eenmaal terug in Rabat gingen we naar een vage kroeg waar we dronken Marokkanen tegenkwamen die continu "Ronaldo! Messi!" aan het roepen waren. Na één biertje en vele gesprekken die alleen bestonden uit het roepen van de namen van voetballers dachten we dat we ook wel konden gaan. Nadat we de kroeg verlaten hadden dacht ik eindelijk af te zijn van de aandacht die mijn voetbalshirt gaf, kwamen we ook nog een taxichauffeur tegen die m'n shirt wilde kopen! Rustig door de stad lopen met een FC Barcelona shirt is dus praktisch onmogelijk.

Ouled Merzoug

De beste ervaring die ik heb gehad was in Ouled Merzoug. Dit is een dorpje op het platteland waar we

een paar dagen op excursie zijn geweest. Hier hebben we een onderzoekje gedaan en hebben we activiteiten georganiseerd met de dorpelingen. Ik kan heel veel gaan schrijven over Ouled Merzoug maar ik denk dat foto's in dit geval veel meer beschrijven. Datgene wat me het meest bij blijft van deze excursie zijn de mensen. De mensen van dit dorp waren echt geweldig. Echt heel erg gastvrij en aardig. Overal waar je langskomt vragen ze je om mee thee te drinken en ook de mensen in het gastgezin waar ik met Sander en Ayoub (één van de Marokkaanse studenten die meegingen) verbleef waren heel erg gastvrij. Je zag dat de mensen heel erg blij waren dat we er waren. We hebben ook allemaal leuke dingen gedaan met de kinderen van het dorp (zoals voetballen, verven en knutselen). Ze vonden het allemaal ook erg leuk dat er weer wat gebeurde in het dorp. Het was echt een topweek!

Het foto-album van Ouled Merzoug

De studie gaat beginnen

Het begin:

Vrijdag hebben we met een aantal mensen van de groep afgesproken. We zijn toen naar het strand geweest, het strand (waar ik het eerder ook al over heb gehad) was wederom heel druk, naast zwemmende mensen waren er ook mensen aan het vissen en aan de pier aan het zoeken naar schelpen. Op de pier kan je van alles kopen (van weggesmolten KitKats tot aan gekookte eieren). Nadat we een tijdje op de pier hebben gezeten zijn we via de Medina terug gelopen naar de stad.

De volgende dag werd namelijk een teambuildingsdag gehouden. We kenden elkaar nog niet heel goed en daarom werd deze dag georganiseerd. Na kennismakingsspellen zoals het overgooien van een bal en het bedenken van overeenkomsten die je met elkaar hebt kenden we elkaar al een stuk beter. Daarnaast hebben we ook nog afleidingen gehad zoals een wilde schildpad en een kat die een rat gevangen had. Na de pauze moesten we opschrijven welke verwachtingen we hadden van Rabat en van de minor.

Want wat verwacht ik eigenlijk? De stad alleen al is zo anders dan ik gedacht had dat het eigenlijk moeilijk is om te zeggen wat je verwacht van deze tijd. Ik zou het vooral moeten gaan zien!

De stad (her)ontdekken:

Erwin en ik waren al een week in Rabat, dus we kenden de stad al wel aardig goed. Het NIMAR bood alleen ook een programma aan waarin we de stad konden gaan ontdekken. Zondag gingen we een bepaald onderwerp observeren in Rabat. Met ons groepje observeerden we het verkeer in Rabat. Een groot rondje en veel foto’s van elk vervoersmiddel in Rabat later kwamen we weer terug om een presentatie te geven en te lunchen. Na de lunch besloten we met een groep om de Tour Hassan te bezoeken (dat aan onze route lag), waarna we naar de Medina liepen. Uiteindelijk hebben we twee keer op dezelfde dag hetzelfde stuk Rabat ‘ontdekt’.

Maandag was dan de eerste dag op het NIMAR. Datgene wat opviel was dat het NIMAR (Nederlands Instituut Marokko) een beveiliger heeft. Farid legde uit dat zo is vanwege de film van Geert Wilders, het is best wel raar om te zien welke gevolgen uitspraken van één persoon kunnen hebben op Nederlandse instituten in de Arabische wereld die juist volledig open staan voor andere culturen.

Maandag was de inleidende dag met praktische informatie en een inleidend college over Marokko. Het college was heel erg interessant. Eigenlijk bleek daaruit dat er daadwerkelijk wat staat te gebeuren in Marokko. De nieuwe generatie probeert zich als het ware te bevrijden van de oude gebruiken die zich in de vorige generaties voordeden. Aan de andere kant vindt men de familiebanden ook heel erg belangrijk, die probeert de nieuwe generatie eigenlijk zo traditioneel mogelijk te houden. Er is dus sprake van een duidelijke tegenstelling tussen idealen die men heeft. Ik vond die tegenstelling en transitie erg boeiend en ik ben benieuwd wat we later krijgen.

De Tour Hassan

Na dit college kregen we een rondleiding door de stad en naar de Medina. Voordat we naar de Medina gingen, moesten we ook nog de Tour Hassan bezoeken (omdat dit een belangrijk bouwwerk in Rabat is). Hierdoor hebben we niet twee keer, maar drie keer hetzelfde stukje Rabat ontdekt. Na deze dagen kunnen we dus wel concluderen dat we Rabat goed kennen!

Wonen, eten en college

We hadden het appartement tot zondag gehuurd. Daarna zouden we een klein appartementje krijgen waar we dan een paar dagen in zouden wonen totdat we ons nieuwe ruime appartement kregen. Dit appartement kregen we alleen pas ’s avonds, met gebrek aan een keuken was het dus weer tijd om uit eten te gaan. Al snel hadden we met een groepje een restaurant gevonden waarvoor je voor €4,- p.p. kon eten. Deze keer werden we lastiggevallen op het terras. Een zwerver wilde namelijk een broodje van ons hebben. We hadden nog brood over dus dat mocht dan wel. Dit was alleen niet genoeg voor de beste man, hij wilde namelijk ook de saus van een Tajin hebben om zijn brood in te dippen. Wij vonden dit niet goed en stuurden hem weg. Na ondankbaar zijn broodje op de tafel gegooid te hebben liep de man weg.

Gelukkig had de meneer in kwestie een plan B. Hij kwam namelijk terug met een rond broodje die hij makkelijk open kon doen. Op deze manier kon hij de saus namelijk (zonder toestemming) in zijn broodje gieten zodat hij alsnog de saus kon hebben. We waren nogal verbaasd van deze brutale en onbeschofte actie en de man was al van de aardbodem verdwenen voordat we een juiste reactie konden plaatsen. Ongelooflijk, maar ondankbare zwervers zijn er ook.

Even later kregen we ons nieuwe tijdelijke appartementje. Dit appartement is behoorlijk klein (zeker als je er met z’n tweeën moet wonen) en er zijn heel weinig spullen aanwezig. Om een beeld te geven: Ik moest mijn brood smeren met een lepel. Gelukkig is dit appartement maar voor een paar dagen voordat we ons nieuwe appartement krijgen.

Verder moest ik ook voorbereidingen treffen voor het eerste college. Eigenlijk zijn de voorbereidingen het halen van een collegeblok. Nu lijkt dat een eenvoudige onderneming maar dat viel behoorlijk tegen. Als je probeert uit te leggen dat je papier nodig hebt wijzen ze naar de muur met tissues die elke winkel wel heeft. Er zijn hier zoveel tissues dat het lijkt alsof heel Marokko een verstopte neus heeft. Schrijfpapier is echter niet te krijgen. Uiteindelijk heb ik bij een winkel iemand met mijn Frans van het niveau ‘deux baquettes’ en handgebaren duidelijk kunnen maken dat ik schrijfpapier wilde. Uiteindelijk ben ik wel erin geslaagd om een paar velletjes papier te krijgen. De studie kan beginnen!

De eerste dagen

De dag van aankomst:

Het uitzicht vanaf het dak van het appartement

Vandaag is dan de dag aangebroken, de dag om te vertrekken naar Rabat! Na drie uur opgevouwen te hebben gezeten in een Ryan-Air vliegtuig kwamen we aan op Fez, waar we dan de trein moesten nemen om naar Rabat te komen. Eenmaal aangekomen in Rabat werden we opgehaald door de verhuurder van ons tijdelijke appartement. Hij was behoorlijk uitvoerig over het appartement en over wat je wel en niet kon doen in Rabat, hij gaf zelfs de tip dat het niet verstandig was om een prostituee mee te nemen omdat je dan ruzie kan krijgen met haar pooier. Ik kan me eerlijk gezegd geen enkel land bedenken waar dit wel verstandig is.

Na deze zeer uitvoerige en vreemde introductie tot ons appartement gingen we in de buurt uit eten. We werden daar geholpen door een extreem ongeïnteresseerde serveerster. De matige service vonden we niet zo erg, want we betaalden met z’n tweeën €7,-.

Eerste indrukken van Rabat:

Rabat is heel anders dan ik me had voorgesteld, het ziet er heel westers uit, de stad is Frans opgezet met grote avenues en het is behoorlijk overzichtelijk. Eigenlijk is het enige echt typisch Arabische dat ik tot nu toe heb gezien de Medina. 

De Medina ligt naast het centrum van Rabat en heeft veel nauwe straatjes met verkopers die grotendeels hetzelfde verkopen. Als je kruiden, iPod-kabeltjes of shirts nodig hebt zit je hier in ieder geval aan het goede adres. Het is een best grote beleving om dit te zien, je krijgt heel veel
indrukken hier. De Medina is alleen niet een plek om te lang te blijven, het is er heel druk en vooruit lopen lukt amper.
 

 



We zijn ook nog naar de kust gegaan. Het strand zijn we niet op geweest. Het is wel een mooie kust om te zien maar niet echt geschikt om te zwemmen. Rabat heeft namelijk een rotskust. Dit betekent niet dat mensen niet gaan zwemmen, op het strand was een zee van mensen die de poging gingen wagen om het water in te gaan.

Met de taxi scheuren door Rabat:

Ons (tijdelijke) appartement zit niet echt dichtbij de stad, gelukkig kost de taxi weinig hier. Voor €1,50 zit je een kwartier in de taxi. Eigenlijk reizen we alles met de taxi. Zo ook toen we naar de supermarkt gingen om zelf te koken (voor de verandering). We hielden een Fiat-taxi aan (geen Dacia, want die weten nooit de weg) en gingen naar de Marjane. Dit is een hypermarché vlakbij het centrum. De taxi scheurde met een hoge snelheid naar de supermarkt toe. Een klein detail: Het aantal rijbanen van een weg hangt af van de breedte van de auto’s en het lef van de bestuurder, het is dus ook niet zo gek dat de meeste taxi’s geen rechter zijspiegel hebben. 

Eenmaal aangekomen bij de Hypermarché was het tijd om inkopen te doen, wat opviel was dat de prijzen ongeveer even hoog zijn als in Nederland. Zelf koken is dus ongeveer even duur als uit eten gaan, wat ik best wel apart vind. Deze supermarkt had ook een drankafdeling. We besloten dus om bier te halen. Je betaalt alleen wel twee keer zoveel dan in Nederland. De drankafdeling op zich is al een ervaring. Er is veel bewaking aanwezig en er is een aparte kassa voor drank, je kan dus niet drank gaan halen en vervolgens de winkel weer in lopen om je andere boodschappen te doen. Je moest via een aparte ingang naar buiten. Nadat ik de gewone boodschappen heb afgerekend en Erwin het bier heeft betaald zijn we een taxi gaan zoeken. Omdat we het bier in een doorschijnend zakje kregen was het moeilijk om een taxi aan te houden. Chauffeurs die zagen dat we bier hadden reden gewoon door. Na het bier wat verstopt te hebben konden we eindelijk een taxi in waarna we weer terug konden.

De toerist uithangen:

Natuurlijk moesten we ook alle highlights van Rabat gezien hebben. We gingen eerst naar de Chellah, dit is een oude Romeinse nederzetting. Toen we daar aankwamen gaf een man ons een rondleiding waarin hij vertelde wat voor een bomen er stonden. Daarnaast was er een vijver waarin ‘heilige palingen’ waren. We hebben geen enkele paling gezien en er was een oud vrouwtje die ei in de vijver aan het gooien was. Na de rondleiding vroeg de man 120 Dirham (ongeveer €11,-) waar we het niet mee eens waren, zeker vanwege de kwaliteit van de rondleiding.

 

 
 
Daarna zijn we naar de Kasba Oudaya gegaan. Dit is een oude wijk dat de voormalige kern was van
Rabat. Hier hebben we ook een rondleiding gehad. We wisten ongeveer wat de prijs was dus het kon niet fout gaan, dachten we. De rondleiding was best wel interessant alleen totaal niet het geld waard. De man vroeg namelijk 400 Dirham (zo’n €38,-). Toen ik hem zei dat we geen Amerikanen waren en dus niet zo makkelijk geld geven zei hij zelfs dat hij aan Amerikanen nog meer vroeg. Blijkbaar is het dus best gewoon om toeristen op te lichten in Marokko. Mede dankzij het feit dat we in een steegje stonden en geen idee hadden hoe we naar buiten moesten hebben we het uiteindelijk toch betaald.

Na deze dag waren we wel lichtelijk geïrriteerd  en zijn we terug gegaan naar het appartement. We hebben in ieder geval wel geleerd dat je als toerist in Marokko echt op je geld moet passen.

Wonen in Rabat:

Er is ook goed nieuws! Farid (van het NIMAR) heeft een appartement voor ons geregeld waar we vanaf 5 september in kunnen. Het is een erg groot appartement met 2 slaapkamers, twee woonkamers en een ruime keuken. Het appartement staat vlakbij de Nederlandse ambassade en het is dichtbij de hypermarché waar we eerder zijn geweest. Het is ook nog gelegen vlakbij het centrum. Tot die tijd moeten we het doen met twee tijdelijke appartementen maar daarna kunnen we voor de rest van de tijd in dit grote appartement gaan wonen.

Tot de volgende blog!

Meer foto's in mijn foto-album op Facebook